Hong Kong pernah disifatkan oleh Milton Friedman sebagai eksperimen terbesar dunia dalam kapitalisme laissez-faire.[22] Ia memelihara satu ekonomi kapitalis sangat maju, dirank sebagai paling bebas di dunia oleh Indeks Kebebasan Ekonomi untuk 15 tahun berturutan.[23][24][25] Ia ialah satu pusat penting untuk kewangan antarabangsa dan perdagangan, dengan satu daripada penumpuan terbesar ibu pejabat korporat dalam rantau Asia Pasifik,[26] dan dikenali sebagai salah satu Empat Harimau Asia untuk kadar pertumbuhan tingginya dan pembangunan pesat dari 1960-an hingga 1990-an. Antara 1961 dan 1997 keluaran dalam negara kasar Hong Kong bertumbuh 180 kali manakala KDNK per kapita bertumbuh 87 kali.[27][28][29]

Bursa Saham Hong Kong ialah yang ketujuh terbesar di dunia, dengan permodalan pasaran US$2.3 trilion seperti pada Disember 2009.[30] Dalam tahun itu, Hong Kong menaikkan 22 peratus modal tawaran awam awal (IPO) dunia, menjadikan ia pusat IPO terbesar di dunia.[31] Mata wang Kong ialah dolar Hong Kong, yang telah ditetapkan kepada dolar AS sejak 1983.[32]

Kerajaan Hong Kong secara tradisi kebanyakannya bermain peranan pasif dalam ekonomi, dengan kecil dengan cara dasar perindustrian dan hampir tiada kawalan eksport atau import. Kuasa pasaran dan sektor swasta dibenarkan menentukan pembangunan praktikal. Di bawah dasar rasmi "positif non-interventionism", Hong Kong sering disebut sebagai satu contoh kapitalisme laissez-faire. Berikutan Perang Dunia Kedua, Hong Kong diperindustri cepat sebagai pusat pembuatan dipandu oleh eksport, dan kemudian menjalani satu perubahan pesat ke ekonomi berpangkalan perkhidmatan pada 1980-an.[33]

Hong Kong matang menjadi sebuah pusat kewangan pada 1990-an, tetapi terjejas dengan teruk oleh krisis kewangan Asia pada 1998, dan sekali lagi pada 2003 oleh letusan wabak SARS. Pemulihan permintaan domestik dan luar telah menyebabkan pemulihan kukuh, sebagai kos berkurangan menguatkan daya saing eksport Hong Kong dan tempoh deflasi yang lama berakhir.[34][35] Campur tangan kerajaan, dimulakan oleh kerajaan kolonial dan diteruskan sejak 1997, telah bertambah dengan stabil, dengan pengenalan jaminan kredit eksport, skim pencen wajib, gaji minimum, undang-undang anti diskriminasi, dan penyokong gadai janji kerajaan.[22]